Kαι ο νεκρος αφεθηκε μοναχος‚

στην πικρη κοιλια μιας μανας,

δεν ειναι η δικια του

δεν ειναι ομορφια αυτη.

Ποιος θεος κακοβουλος

να τον παρατησε στις λασπες

Ποιος ουρανος κοκκινος

μιας νυχτας χειμωνιατικης δεν τον αγαπησε;‚

Αοπλος ο πειρατης,

ξενερωτος μπεκρης

τρελος στο ιδρυμα για παντα

κι ενα παιδι δεν λεει να γεννηθει.../P>

Δεν ειν'της μανας του

ετουτη η κοιλια‚

καλα που το κρατα και που το θρεφει

δεν ειναι δικο του το καραβι,

ισπανικη γαλερα

δουλους που μασ κουβαλα!

Και τον νεκρο παρατησαν

σε απονη κοιλια να τον φυλαει,

γιατι τον πιστεψαν ζωντανο

να γεννηθει πως επρεπε

αλλα μυαλα να βαλει.

Αοπλος ο πειρατης, ανημπορος.

Ανημπορος ο ποιητης φτωχος σε λεξεις,

τι να ακουσει, τι να δει,‚

τι θελεις να μπορεσει σε μια κοιλια μοναχος

αδυναμος τρελος,

στην τρελα του πιστευει.‚

Ας γεννηθω νεκρος,

αν σε θεο θα πρεπει να πιστεψω,

ας γεννηθω νεκρος

ο κοσμος να πιστεψει‚.

Νεκρος τρελος σας πειρατης

σε ξενικη κοιλια

δεν θελει μα θα μεινει -

εκει γεννηθηκε εκει και θα πεθανει